امروز من هم مانند بسیاری از همسران روحانی به همراه همسرم رفتیم تا در مراسم پرده بردا ری  گنبد  بارگاه  مطهر حضرت معصومه  شرکت کنیم .بگذریم از اینکه بنا بر اعلام عمومی توقع داشتیم مراسم طی ساعات 6 الی   6/ 30 برگزار شود واینکه با عجله خود را به حرم رساندیم تا از این فیض محروم نباشیم ودر پی ان دو ساعت روی پاهای عزیز ایستادیم تا وقت غروب و... . درحیاط مسجد اعظم بر روی سکوی مقابل مسجد ایستاده بودم وبیش از انکه به برنامه ها توجه کنم مجذوب برخوردها ورفتارهای افراد در ان جمع بودم ... دیدم که خانمی در ان شلوغی در گوشه ای جایی برای خود پهن کرده است وذکر شمارش هم به دستش درحال تسبیح وذکر خداوند تعالی ... که نا گهان با چهره ای برافروخته ورگهایی متورم در ناحیه  گردن با فریادی که از اعماق حنجره اش خارج می شد رو به دختری جوان نعره  میکشید که ای پدر فلان فلان شده تو مثلا آمده ای زیارت ... دیدم وشنیدم وبه فکر فرو رفتم . آن روز در راه برگشت به خانه با تعجب این خاطره را برای همسرم تعریف کردم.

نوشته شده توسط : همسر یک روحانی

نظرات دیگران [ نظر]

دیروز وقتی به همراه مادر و خواهرم  در حال بازگشت از مهمانی به خانه بودم ، جلوی درب آستانه با صحنه تکان دهنده ای مواجه شدم. در کنار فضای سبز میدان ، دختر نوجوانی که بیشتر از سیزده سال نشان نمی داد به همراه دختر بزرگتر از خودش در حال گپ و گفتگو با پسری جوان بودند.

عامل تعجب من سیگاری بود که پسرک در دست داشت و به دختر کوچکتر تعارف ، که اصرار می کرد. وقتی این صحنه را  دیدم کنجکاوانه در گوشه ای ایستادم تا باقی جریان را شاهد باشم. دخترک با دستش محکم جلوی دهانش را گرفته بود و با لبخندی حاکی از خجالت از گرفتن سیگار خودداری می کرد. دختر بزرگتر به کمک  پسرک آمد و با تحکم سیگار را به دخترک داد و او هم با نیم نگاهی به اطرافش پُکی کوچک به سیگار زد و سریع آن  مخفی کرد. در این حال که متوجه شد من شاهد ماجرا هستم ، موضوع را به دوستانش گفت و من با بلند شدن پسر رویم را برگرداندم.

  تمام دیروز و امروز یاد آن  صحنه روحم را می آزارد. 

نوشته شده توسط : همسر یک روحانی

نظرات دیگران [ نظر]

همیشه تا به امروز وقتی به واقعه کربلا فکر می کردم تمامی مسلمانان معاصر امام حسین (ع) را گنهکار دانسته ومحکوم می کردم ؛ معتقد بودم بجزهفتادو دو تن که در کربلا به شهادت رسیدند و زنان  و کودکانی که به اسارت برده شدند ، دیگر مسلمانان در امر یاری ولی خدا کوتاهی کردند .ولی امروز در مطالعه ای که در این زمینه داشتم متوجه شدم که چنین نیست!.چه بسا گروهی از مسلمانان ان دوره که همچون امروز امکان اگاهی سریع از وقایع نبود پس از گذشت روز عاشورا این خبر را شنیدند ویا برخی هم که اطلاع داشتند – مانند مختار که به جرم همکاری با مسلم بن عقیل در زندان عبیدالله بن زیاد به سر می برد – توانٍ کمک به امام حسین علیه السلام را نداشتند.

نوشته شده توسط : همسر یک روحانی

نظرات دیگران [ نظر]